مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی پس از درگذشت آخوند خراسانی، به تدریس پرداخت و به عنوان یک مجتهد و نامزدی برای مرجعیت دینی مطرح گردید. پس از آخوند خراسانی سه تن از فقها نام دار بودند: میرزا حسین نائینی، آقا ضیاء الدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی که بسیاری از فقها، محفل علمی و فقهی او را برتر دانستند؛ تا جایی که پس از مرگ میرزای نائینی مرجعیت دینی در او متمرکز شد و این انحصار تا ۱۰ سال به طول انجامید.
مرحوم اصفهای علاوه بر مرجعیت دینی، از مرجعیت اجتماعی در میان عموم شیعیان عراق و ایران نیز برخوردار بود.